Dit witte pluizebolleltje blijft bij ons!

Gepubliceerd op 11 april 2020 om 22:26

15 februari in de avond hebben wij onze Bailey opgehaald. Een bang wit pluizebolletje werd in de tuin gezet. Maar ongelooflijk mooi ondanks de ogen vol onvertrouwen. Eenmaal op schoot in de auto wisten we al, deze gaat nergens meer heen. Ze was een deel van onze familie vanaf dat moment.

20 maart er werd mij gevraagd een review te schrijven over mijn ervaring. Met onze Bailey al slapende op mijn voeten schrijf ik dit vanuit huis. Dit was een ervaring die ik niet anders had willen zien en nooit meer zal vergeten. Vanaf het eerste moment was Pauline een aangename vrouw om mee te praten. Echt begaan met de honden en waar ze terecht komen. Ze heeft voor ons een match made in heaven gevonden. Een gezinslid erbij waar we heel dankbaar voor zijn. Ook gedurende de periode dat we wachten tot de hondjes er zijn kun je met al je vragen terecht en kun je deelnemen aan een groepsapp. Bij het ophalen was ook alles netjes geregeld ondanks de uitloop van de tijd. En ook na de adoptie wordt nog regelmatig gevraagd hoe het gaat. Een fijne organisatie met een goed doel!

Om nog te laten weten hoe het inmiddels met Bailey gaat. Zelfs nu, na een maand kunnen we geen leven zonder haar bedenken. Ze was zeker een uitdaging vanwege haar angst. Maar met veel liefde en geduld krijg je fantastische hondjes. Ze is lief ook met onze dochter van vier. Fantastisch met onze andere honden. Ze heeft onze andere twee honden nog dichter bij elkaar gebracht. Ze liggen met zijn drieën bij elkaar te slapen. En ons brengt ze veel liefde en veel gelach. Ze is een heerlijke hond. Liever lui dan moe, lekker onhandig en een grote knuffelbeer. Van een hondje dat ergens in een hoekje kroop in de hoop dat je haar met rust zou laten. Naar een hondje dat met vier benen omhoog ligt zodra je binnenloopt, kwispelend en wel, om haar buikje te kunnen kriebelen. Maar favoriete bezigheid nummer 1 is nog steeds eten ! Het liefst springt ze tot je oren wanneer je met eten aankomt.
Buiten was de grootste uitdaging maar inmiddels na een maand kunnen we gewoon in het bos wandelen zonder dat ze weg kruipt of weg wil rennen wanneer er auto’s aan komen. Ze geniet nu met volle teugen van onze wandelingen. Binnenkort mee met de pony op de koets!

Wij willen de organisatie nogmaals bedanken en we raden het iedereen aan!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.