Moos,
Op 2 augustus hebben we onze hond Eloi in laten slapen. We waren zo verdrietig en er zo van overtuigd dat we nooit meer zo’n lieve hond zouden krijgen dus voor ons stond het vast; geen hond meer. Maar op onze vakantie in Griekenland zagen we zo’n lief straathondje die ons iedere keer kwam opzoeken dat we begonnen te twijfelen. Onze oudste dochter heeft contact gezocht met een Nederlandse restauranteigenaar en via hem zou het hondje naar een stichting gebracht worden en daarna zouden wij het hondje eventueel adopteren. Helaas liet het hondje zich niet vangen en na ons vertrek heeft hij het hondje niet meer gezien. Omdat het ons niet losliet hebben we in Nederland toch via allerlei stichtingen geprobeerd erachter te komen of ze toch niet via een andere weg in Nederland terecht was gekomen. Zodoende zijn we op de site van Filos Dog Rescue terechtgekomen. Daar viel ons oog op Moos; niet het hondje uit Griekenland maar wel een schatje uit Zuid Italië. We hadden door onze zoektocht naar het Griekse hondje al heel veel hondjes gezien op het internet, maar bij geen enkel hondje hadden we alle 4 zo’n goed gevoel als bij Moos. Alles leek te kloppen, alleen was het niet bekend of hij met katten kon. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en te bellen met Pauline. Tijdens het gesprek met Pauline werd ik nog enthousiaster. Ook Pauline was enthousiast omdat Moos een wat “ouder” hondje van ongeveer 9 jaar was. Hij zou op 17 november naar Nederland komen en eerst naar een gastgezin gaan, maar hij mocht ook rechtstreeks naar ons. Daar hebben we voor gekozen zodat Moos niet 2 x achter elkaar moest wennen. Onze vorige hond hadden we ook rechtstreeks uit het buitenland geadopteerd dus we wisten een beetje wat ons te wachten stond. Ook Pauline gaf goede tips voor de eerste dagen. Op 17 november zijn we in alle vroegte naar Hilversum gereden waar de bus uit Italië de honden heen zou brengen. Samen met andere adoptanten en gastgezinnen wachtten we in spanning af. Het duurde uiteindelijk 2 uur voordat de bus met de hondjes aankwam omdat ze vertraging hadden opgelopen. Het 4e hondje dat uit de hond kwam was onze Moos; wat een schatje! Na controle van chip en paspoort snel naar huis. De eerste dagen heeft hij vooral veel geslapen na de vermoeiende reis en alle indrukken. Maar na een dag of 3 kwam hij steeds meer tot leven. Het wennen in Nederland ging hem heel goed af. Het lopen aan de lijn vond hij wel heel vreemd en in het begin moesten we hem echt naar het grasveld dragen: Prins Moos noemde we hem. Verder ging bijna alles vanzelf, hij leerde heel snel dat hij buiten zijn behoeftes moest doen, hij vond het vanaf het begin heerlijk om in zijn bench te slapen of bij ons op de bank op “zijn” kleedje. De poezen vonden het wel vreemd om weer een hond in huis te hebben. Zij zijn overdag het hele weekend buiten gebleven, maar toen ze door kregen dat deze hond niet meer weg ging besloten ze het toch maar te accepteren en ook weer naar binnen te gaan om kennis te maken. Ze accepteren elkaar nu helemaal en gaan niet meer met een grote boog om hem heen en Moos vindt het allemaal prima. Hij geniet volop van het huiselijke leven in Nederland en hij lijkt geen heimwee te hebben naar het zonnige Italië. En wij zijn superblij dat we de stap naar weer een hond toch gezet hebben. Ons gezin is weer compleet en er bestaan toch honden die net zo lief zijn als onze vorige hond!
Reactie plaatsen
Reacties